Nomini e sangunau

carta identita con scritte in sardo: mancant nomini e sangunauSeus is sardus de oi, is prus teneus nomini italianu e sangunau sardu, su nomini si dd’ant postu italianu ca si ddu boliant ponni italianu e s’ant sèmpiri tzerriau in italianu, non comenti a issus chi teniant nomini italianu mein is paperis ma in domu ddus tzerriant in sardu, issus teniant nomini e sangunau sardu.
Seus sardus e no ndi podeus fai de mancu. Seus italianus e no ndi podeus fai de mancu.
Madrelingua in italianu, native speaker in ingresu, de lingua in sardu, nosu seus de lingua sarda, nosu seus de lingua italiana, de s’una e de s’àtera. Sa primu lingua, sa lingua de bratzolu, sa lingua de mama, sa L1 nostra est su sardu, ma est s’italianu puru.
Candu seus nàscius nosu sa modernidadi ndi ddi fut giai pighendi sa libertadi, e scraus de cussa mala idea pentzant de si ndi pesai in italianu sceti, ma intra issus fueddant in sardu, is piccioccheddus prus mannus fueddant in sardu, is óminis fueddant in sardu, is feminas fueddant in sardu, a nosu sceti si fueddant in italianu, ma non sèmpiri, candu fueddant cun su coru, po beni o po mali, ddu fadiant in sardu. Su sardu língua de coru, língua po prangi e língua po arriri, su sardu língua po dónnia cosa de sa vida, poita dd’iaus a depi sperdi? Poita?
Sa libertadi de essi modernus est a aciungi connoscéntzia non a amantai su béciu cun su nou. Su sardu est stétiu acarraxau de s’italianu candu is duas línguas depiant caminai a costau de pari, su sardu no at fatu su tretu suu po s’annoai, su tretu chi dónnia língua at fatu e sighit a fai, dd’eus lassau frimu a comenti fut sessant’annus a oi e oi naraus, calincunu narat, ca non serbit.
In scola eus imparau a scriri e a ligi in italianu, eus lígiu muntonis de líburus in italianu e in s’interis chi s’italianu s’afortiat su sardu smenguat, ma is duas línguas ddas teneus aintru e benit a pillu s’una o s’àtera, de sei, chena cumandu, chena ddoi pentzai.
E mancai in dii de oi si fueddat italianu in dònnia logu e parit bregùngia a fueddai in sardu, e foras de bidda sua dónnia sardu fueddat italianu, a nosu, a is sardus de oi e de cras, a is sardus modernus si tocat a dd’imparai e a ddu fueddai e a si lassai andai, a si nci amollai, chena de bregùngia, ca no est bregùngia a fueddai nisciuna língua.
Su sardu si merescit a ddu imparai a ligi e a scriri, a ddu fueddai foras de bidda puru a dd’afortiai comenti de língua ponendi a pari e imperendi totu is fueddus sardus a dd’annoai cun fueddus nous, a ddu fai andai aici e totu comenti andant totu is línguas.
Teneus unu tretu mannu de caminu de fai, andaus, seus paris.

Una risposta a “Nomini e sangunau”

  1. Apu tentu sorti e a mimi in domu m’ant fueddau in sardu.
    Ma totu su chi naras est sa beridadi.
    A bortas parrit chi calincuna cosa siat cambiada (intendis su tennicu de su telefunu chi fueddat in sardu de trabballu cun is cumpangius, intendis duas piciocas in su pub chi chistionant in sardu, pregontas una cosa in sardu in banca e ti torrant sceda in sardu) e ateras bortas parrit chi non siat cambiendi nudda e totu e ti torrant a conca cussas feminas de “non voglio a parlarlo in sardo a mio figlio”.
    Dd’as nau beni tui, ca mellus non si podiat : seus su chi seus e dae su chi seus non nd’aeus a bessiri mai.
    Mi domandu insandus a ita serbat a strociri a is aterus o peus puru a circai de si ndi fuiri dae su chi seus … ca tanti oi o cras, a ingunis torraus …
    Bai e circa … spereus chi ligendi su chi scriis calincunu cumprendat ita tontesa est a nci scavuai un’arrichesa manna chi non tocat a dda pagai casi ca nosi dd’ant arregalada …

I commenti sono chiusi.