Crobus

crobus - unu crobu niedduPigaus de su scuriu anca fiaus bola bola e cuncordaus de prupa e ossus sa manu de Deus s’at calau in custa terra.
Chini scit chi siat po bona o mala sorti chi seus lómpius in cust’ísula in mesu mari, chini scit poita est tocau a nosu a essi i Sardus?
De cali aratza fut sa mesura po si ndi scerai de is àterus?
Mi pregontu e no agatu sceda, e ita eus a tenni de mancus e ita de prus chini ddu scidi?
Non sciu poita est chi seus innoi, non sciu cali siat sa tarea, ma biu ca teneus ogus chi si càstiant de atesu, ogus famius, ogus disigiosus, ogus de crobu. Candu calant is crobus portant manus chi tocant, chi segant, chi scarravonant, chi pigant, crobus cun bucas abertas chi bogant unu sonu improseri chi s’amainat.
Totu eus lassau fai a custa terra, giai mai si seus postus a travessu, eus lassau fai, eus aguantau e sigheus a aguantai, dònnia dii ndi bessit unu chi si bolit ponni meri de calincuna cosa, a chini bolit su mari, a chini s’acua, a chini sa terra, a chini su soli, a chini su bentu, fintzas su bentu si ndi bolit pigai.
Bolint totu, a nosu si càstiant ma non si bint, si càstiant ma non cumprendint ca bint e cumprendint sceti is imboddius chi faint e su sonu de su dinai. Trassant, introbeddant, pratzint, faint limusina, cuant sa beridadi, si circant gopais, si faint amigus, finas a ponni is manus anca bolint. Arribaus chi siant a sa mesa papant a strupiadura, papant e non si satzant e sighint e sighint po cantu durat sa sciala, candu ant limpiau totu scumparint e a nosu s’abarrant is pratus de lingi e su logu brutu. E nosu mudus, mancu unu mùsciu.